میتوکندری نیروگاه سلول است و انرژی موردن نیاز سلول را فراهم می کند و اگه نبود تمام کارهای سلول متوقف میشد . میتوکندی در تمام بخش های سلول وجود دارد اما در جاهایی که بخش زیادی از انرژی متابولیسم ساخته میشود متمرکز هستند برای مثال در سلولهای ماهیچه های اسکلتی که باهایشان تمرین ورزش پیوسته انجام میشود برای فراهم ساختن انرژی مورد نیازشان تراکم میتوکندری ها را افزایش می یابد . تعداد میتوکندریها در نوع های مختلف سلول با توجه به کارهای ویژه ای که دارند متفاوت است و از بیشتر از 100 عدد تا چندین هزار عدد است . برای مثال در سلول های کاردیومیوسیت ( سلول قلب ) که کار زیادی انجام میدهند و انرژی زیادی استفاده می کنند بسیار بیشتر هستند نسبت به سلولهای آدیپوسیت ( سلول چربی ) که کار کمی انجام میدهند و انرژی کمی استفاده می کنند . شکل و اندازه میتوکندری ها مختلف است . برخی کروی هستند و چند صد نانومتر کلفتی دارند و برخی دراز هستند و 7 میکرومتر درازا و یک میکرومتر کلفتی دارند و برخی دیگه منشعب و شاخه شاخه هستند و شاخه هاشان رشته ای شکل است . غشاء میتوکندری دو غشاء دو لایه لیپیدی پروتئینی است شامل غشاء داخلی و غشاء بیرونی میباشد .شکن های توبولهای میتوکندری سطح گسترده ای برای متابولیسم فراهم می کند . افزون بر این حفره میتوکندری پر از ماده ای زمینه ای است که مقادیر زیادی آنزیم تویش محلول است که با همکاری آنزیمهای چسبیده به توبولها موجب اکسیداسیون مواد غذایی میشوند که آب و گار کربنیک بوجود میاد و انرژی آزاد شده تبدیل به ماده ای پر انرژی بنام ATP میشود و ATP ها از میتوکندری خارج میشوند و در سراسر سلول انتشار می یابند تا هر کجای سلول برای کارهای سلول نیاز بود انرژی خود را آزاد کنند . هرگاه سلول به ATP بیشتری نیاز داشت میتوکندری ها به روش جوانه زدن میتوکندری های دیگه را بوجود می آورند . DNA میتوکندری مشابه DNA هسته سلول است و DNA اصل اساسی برای کنترل همانندسازی سلول است و DNA میتوکندری نیز نقش مشابهی برای کنترل همانندسازی میتوکندری ایفا می کند .
پراکسی زوم یکی از اندامکهای سلول است . شبیه لیزوزوم است اما دو تفاوت دارد . یک اینکه بجای دستگاه گلژی با روش جوانه زدن ( نام دیگه اش خودتکثیری ) از شبکه رتیکولوم آندوپلاسمیک بیدانه بوجود می آید . دوم اینکه بجای آنزیمهای هیدرولیز دارای آنزیمهای اکسیداز میباشد . آنزیمهای اکسیداز ، اکسیژن را با یونهای هیدروژنی که از مواد آلی داخل سلول بدست می آیند ترکیب می کند و (آب اکسیژنه) میسازند . نام دیگه اش (پراکسید هیدروژن) است . که به نوبه خود یک ماده بسیار اکسید کننده است . بهمراه آنزیم اکسید کننده دیگه ای بنام کاتالاز بسیاری مواد گوناگون که برای سلول سمی هستند را اکسیده می کند . برای مثال نیمی از الکلی که فرد در روزمره مینوشد توسط پراکسی زومهای سلولهای کبدی بیخطر میشود . کار بزرگ پراکسی زومهای سلولها کاتالیز اسیدهای چرب با زنجیره بلند میباشد . متابولیسم دو مرحله است : کاتابولیسم و آنابولیسم . کاتابولیسیم بمعنای تجزیه مولکولهای پیچیده و استفاده از انرژی و موادشان است . آنابولیسم بمعنای ساخت مواد تشکیل دهنده سلول از قبیل پروتئین و اسیدنوکلئیک با استفاده از موادی که بوسیله کاتابولیسم فراهم شده اند .