میتوکندری سلول

میتوکندری نیروگاه سلول است و انرژی موردن نیاز سلول را فراهم می کند و اگه نبود تمام کارهای سلول متوقف میشد . میتوکندی در تمام بخش های سلول وجود دارد اما در جاهایی که بخش زیادی از انرژی متابولیسم ساخته میشود متمرکز هستند برای مثال در سلولهای ماهیچه های اسکلتی که باهایشان تمرین ورزش پیوسته انجام میشود برای فراهم ساختن انرژی مورد نیازشان تراکم میتوکندری ها را افزایش می یابد . تعداد میتوکندریها در نوع های مختلف سلول با توجه به کارهای ویژه ای که دارند متفاوت است و از بیشتر از 100 عدد تا چندین هزار عدد است . برای مثال در سلول های کاردیومیوسیت ( سلول قلب ) که کار زیادی انجام میدهند و انرژی زیادی استفاده می کنند بسیار بیشتر هستند نسبت به سلولهای آدیپوسیت ( سلول چربی ) که کار کمی انجام میدهند و انرژی کمی استفاده می کنند  . شکل و اندازه میتوکندری ها مختلف است . برخی کروی هستند و چند صد نانومتر کلفتی دارند و برخی دراز هستند و 7 میکرومتر درازا و یک میکرومتر کلفتی دارند و برخی دیگه منشعب و شاخه شاخه هستند و شاخه هاشان رشته ای شکل است . غشاء میتوکندری دو غشاء دو لایه لیپیدی پروتئینی است  شامل غشاء داخلی و غشاء بیرونی میباشد .شکن های توبولهای میتوکندری سطح گسترده ای برای متابولیسم فراهم می کند . افزون بر این حفره میتوکندری پر از ماده ای زمینه ای است که مقادیر زیادی آنزیم تویش محلول است که با همکاری آنزیمهای چسبیده به توبولها موجب اکسیداسیون مواد غذایی میشوند که آب و گار کربنیک بوجود میاد و انرژی آزاد شده تبدیل به ماده ای پر انرژی بنام ATP  میشود و ATP ها از میتوکندری خارج میشوند و در سراسر سلول انتشار می یابند تا هر کجای سلول برای کارهای سلول نیاز بود انرژی خود را آزاد کنند . هرگاه سلول به ATP بیشتری نیاز داشت میتوکندری ها به روش جوانه زدن میتوکندری های دیگه را بوجود می آورند .  DNA میتوکندری مشابه DNA هسته سلول است و DNA اصل اساسی برای کنترل همانندسازی سلول است و DNA میتوکندری نیز نقش مشابهی برای کنترل همانندسازی میتوکندری ایفا می کند . 

پروتئین های سلول

پروتئین رتبه دوم مواد سازنده سلول را دارد و 10 تا 20 درصد سلول پروتئین است . پروتئین های سلول دو نوع هستند . ساختاری و کاربردی . پروتئین های کاربردی که متفاوت از پروتئین های ساختاری هستند . و از چند مولکول کروی و لوله ای ساخته میشوند . پروتئین های کاربردی آنزیم های سلول هستند و میتوانند در مایع سلول حرکت کنند . تعدادی از این آنزیم ها در غشاء سلول هستند و متابولیسم سلول را کاتالیز میکنند یعنی سرعت واکنشهای سلول را افزایش میدهند . هنگامی که سرعت ماده ای بالا رود آنزیم خوانده میشود و هنگامی که سرعت واکنش شیمیایی بالا رود میگویند واکنش کاتالیز شده است.برای مثال در واکنش های تولید انرژی در سلول که مولکولهای گلوکز تجزیه میشوند و با اکسیژن ترکیب میشوند و فراورده واکنش آب و گاز کربنیک است و این واکنش انرژی آزاد می کند که انرژی مورد نیاز سلول تامین میشود و در این واکنش تعدادی پروتئین بعنوان آنزیم کاتالیزگر هستند

نوع دوم پروتئینهای سلول نوع ساختاری هستند که بشکل رشته های دراز و نازک هستند و خود پلیمرهایی از مولکولهای پروتئینی انفرادی میباشند و میکروتوبولها را که رشته های ضخیمتر پروتئینی هستند میسازند و نیز اسکلت اندامک هایی مانند مژک ، آکسون های عصبی ، دوک های میتوزی همانندسازی سلول را میسازند . پروتئینهای ساختاری ، میکروتوبولهای رشته ای را میسازند که اجزای سیتوپلاسم و نوکلئوپلاسم را در جای خود در کنار هم سفت می کنند  پروتئینهای ساختاری در بیرون سلول بیشتر در رشته های کلاژن و الاستین بافت همبندی و بطور کمتر در تاندون ها ، رباط ها و دیواره رگ ها وجود دارند